30 دی 1396 0 5805 رشد و تغذیه کودک .
زمانی که کودکی از یک دوره درسی فارغ التحصیل می شود، از یک دوره ی رشد به دوره ی بعدی و رسیدن به نقطه ی عطف بعدی پیش می رود. برای مثال یک کودک قبل از اینکه بتواند راه برود بر روی زمین با حالتی مانند خزیدن حرکت می کند. در کل مراحل رشد کودک از زمان تولد او در 6 بخش تقسیم بندی می شوند.
رشد نوزاد تازه متولد شده ( از زمان تولد تا یک ماهگی )
براساس یک راهنمای تصویری از رشد کودک : " از زمان تولد تا یک ماهگی نوزاد، او به صورت خودکار نسبت به محرک های خارجی محیط اطراف حرکاتی را از خود نشان می دهد ". برخی از نقاط عطف در رشد نوزاد شامل: نشان دادن واکنش به داد زدن، زمانی که نوزاد به تازگی دهان خود را باز می کند، زمانی که نوزاد دستش را به سمت سرش می برد، نشان دادن واکنش به چنگ انداختن، نشان دادن واکنش به اجسام مانند زمانی که شما انگشت خود را در دست نوزاد خود قرار می دهید و او انگشت شما را می گیرد، نشان دادن واکنش نسبت به وحشت زدگی، زمانی که کودک نسبت به صداهای ناگهانی و ترسناک و یا تغییر موقعیت خود را سفت می کند و برای نشان دادن واکنشی از خود دست ها و پاهایش را به هم می زند" می باشد. در این مرحله، نوزاد قادر است اشیاء و اشخاصی که به چشم او نزدیک تر هستند را ببیند مانند چهره ی پدر و مادرش، بوی خاصی را استشمام کند، سرش را از طرفی به طرف دیگر حرکت دهد، لبخند بزند و گریه کند تا نشان دهد به چه جیزی نیاز دارد.
رشد نوزاد ( از یک ماهگی تا یک سالگی )
نوزاد از زمان یک ماهگی تا یک سالگی، توانایی های جدیدی از رشد را نشان می دهد. یک نوزاد 3 تا 6 ماهه نیز قادر به کنترل کردن حرکات سر خود و بازی کردن با دستانش می باشد همچنین میتواند نسبت به شنیدن اسم خود نیز واکنش نشان دهد و بین 6 تا 9 ماهگی صحبت کند. یک نوزاد از زمان نه ماهگی تا یکسالگی می تواند بر روی زمین با حالت گاگله کردن حرکت کند، با کمک دیگران بایستد، با انگشت اشاره ی خود به سمت اشیاء اشاره کند و آنها را انتخاب کند و انگشت شست خود را بمکد.
اسباب بازی های های مناسب برای کودکان یک ساله را دنبال کنید...
رشد کودک نوپا
کودکان بین یک تا سه سال جزء کودکان نوپا محسوب می شوند. کودک در این سن از خود رفتارهای ظاهری مانند واکنشی که در هنگام خواب از خود نشان می دهد را از خود بروز می دهد که احساس اعتماد و راحتی می کند. اگرچه کودکان نوپا بسیار دست و پاگیر هستند اما میتوانند بدون کمک والدین و دیگران راه بروند، حرکت کنند، مداد رنگی را نگه دارند، یک دایره بکشند، با اسباب بازی بلوک های خانه سازی خود یک خانه بسازند، دستورات ساده را دنبال کنند و از جملات کوتاه استفاده کنند.
رشد کودک پیش دبستانی
رشد یک کودک پیش دبستانی بین سه تا پنج سال رخ می دهد. براساس کتاب " زایمان و پرستاری کودکان " : این مرحله از رشد کودک به گونه ای است که با افزایش مهارت های حرکتی او همراه می باشد. یک کودک پیش دبستانی می تواند با سر خود به توپ ضربه بزند، جست و خیز کند، لی لی بازی کند، به مدت 10 ثانیه و یا بیشتر بر روی یک پای خود بایستد، یک شخص را با ویژگی های ظاهری نقاشی کند، به دستشویی برود، لباسش را بپوشد و یک گفت و گوی طولانی داشته باشد. کودک در این سن علاقه دارد تا غذاها را بدون کمک والدین مصرف کند و احساس استقلال را تا حدودی درک کند. در این دوران می توانید از غذاهای فینگرفود استفاده کنید تا احساس استقلال آنها در غذاخوردن تامین بشود.
اولین غذاهای فینگرفود کودکان را دنبال کنید...
رشد کودک مدرسه ای
مرحله ی رشد یک کودک مدرسه ای بین شش سالگی تا دوازده سالگی می باشد. براساس کتاب " فرد در حال رشد از دوران کودکی تا نوجوانی " : کودکان مدرسه ای در این بازه ی سنی دارای توانایی، استقلال و مسئولیت پذیری بیشتری هستند. کودک مدرسه ای دارای مهارت های حرکتی بیشتری می باشد و رشد ویژگی های جنسی ثانویه او در این بازه سنی شروع می شود. طرز برقراری ارتباط کودک مدرسه ای با سایر همسالان خود اهمیت دارد، کودک مدرسه ای در این سن بیشتر با هم جنس خود ارتباط برقرار می کند.در صورتی که کودک شما دچار بیش فعالی باشد در این سن مشخص می شود. عدم توانایی در تمرکز، بی قراری، عدم توانایی در گوش کردن کامل جملات و ... از علائم بیش فعالی است که در این دوره قابل تشخیص می باشد.
سایر علامت های کودکان بیش فعال را بخوانید...
رشد نوجوان
با توجه به گفته های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری: " در طول سنین نوجوانی تغییرات جسمی، روحی، شناختی و جنسی در نوجوان ایجاد می شود". در سنین نوجوانی، دختران از لحاظ جسمی به بلوغ کامل میرسند در حالی که پسران ممکن است همچنان در حال رشد بلوغ جنسی باشند. نوجوانان در این بازه ی سنی عقاید و هویت خود را تکمیل می کنند، نگران ظاهر خود هستند، ممکن است دچار اختلالات خوردن شوند. علاقه و کشش به سمت جنس مخالف در این سن آغاز می شود به گونه ای که نوجوانان زمان بیشتری را با دوستان و زمان کمتری را با والدین خود سپری می کنند.